Als Elly Veelenturf zelf haar werk moet omschrijven dan komt ze met iets als: samengestelde objecten en reliëfs. Dat is een wel erg summiere omschrijving.
Begin jaren negentig maakte Elly Veelenturf beelden en reliëfs die door het materiaalgebruik robuust oogden, maar die ook een poëtische, soms zelfs fragiele uitstraling hadden. Ze gebruikte bestaande elementen als pallets, stoelzittingen, filmblikken en andere voorwerpen die ze combineerde met elementen van beton of gips. Door de onderdelen uit de context van hun oorspronkelijke functie te halen en ze te gebruiken als deel van een samengesteld beeld, kregen ze een andere betekenis. Aanvankelijk werden eenvoudige, strakke vormen gehanteerd, later werden uiteenlopende, vaak organische vormen samengevoegd tot complexe, niet makkelijk te duiden beelden. Omdat Elly de gehanteerde materialen in hun bestaansvorm niet aantaste, niets weghaalde of toevoegde, leken veel van haar werken al geruime tijd te bestaan. De doorleefde huid en de slijtage plekken lieten een onbekende achterliggende geschiedenis zien. De laatste jaren maakt Elly Veelenturf tafelobjecten, kleine beelden waarin bestaande elementen worden gecombineerd met nieuwe, zelf ontwikkelde delen. In deze werken is een rubberen of gipsen vorm het startpunt voor een beeld waarin bestaande vormen worden gecombineerd met nieuw ontwikkelde vormen.
Al spelend met vormen en hun betekenis komt zij tot sterk intuïtieve beelden, waarin transparantie, volume, vorm en restvorm, evenwicht en kleurverschillen de sleutelwoorden zijn. De verschillende vormen worden los op en tegen elkaar geplaatst, zodat ze lijken te zweven. Door de combinaties van materialen en de verschillen in huid ontstaan beelden die nu eens open en transperant, dan weer sterk in zichzelf gekeerd en dicht zijn. Elly Veelenturf gebruikt klassieke elementen uit de beeldhouwkunst, zoals massa, volume, structuur en kleur, om tot beelden te komen die een architecturaal karakter hebben.